ماده 129 و 131 قانون تجارت ایران

طبق قانون، تو شرکتای سهامی، اعضای هیأت‌مدیره و مدیرعامل شرکت، اصطلاحاً به‌عنوان اشخاص وابسته تلقی میشن. ضمناً اگه این اشخاص، همزمان تو مؤسسه‌ها و شرکتای دیگه‌ای هم با سِمت عضو هیأت‌مدیره یا مدیرعامل، فعالیت کنن، اون موسسه‌ها و شرکتا هم، شخص وابسته در اون شرکت سهامی، محسوب خواهند شد.
تو شرکتای سهامی، اشخاص وابسته نمی‌تونن بدون اجازه هیأت‌مدیره، تو معاملاتی که با شرکت یا به حساب شرکت انجام میشه، به صورت مستقیم یا غیرمستقیم، طرف معامله یا سهیم بشن. مثلاً عضو هیأت‌مدیره یه شرکت سهامی، نمی‌تونه کالا یا خدمتی رو شخصاً یا از طریق شرکت دیگه‌ای که مدیرعاملشه، به اون شرکت سهامی بفروشه، مگه اینکه هیأت‌مدیره اون شرکت سهامی، اجازه این کارو داده باشه.
علاوه بر این، هیأت‌مدیره، مکلفه بلافاصله، بازرس قانونی شرکتو از معامله‌ای که اجازشو داده مطلع کنه و گزارش اون معامله رو به اولین مجمع عمومی عادی صاحبان سهام ارائه بده. بازرس قانونی هم مکلفه جزئیات و نظر خودش در مورد اون معامله رو، در قالب یه گزارش خاص، تهیه کنه و به همون مجمع ارائش بده. در نهایت هم، این مجمع عمومی صاحبان سهامه که در مورد تصویب یا عدم تصویب معامله با اشخاص وابسته تصمیم‌گیری خواهد کرد و اگه معامله‌ای، تو مجمع عمومی تصویب نشه، از نظر قانونی قابل ابطال خواهد بود.
توجه داشته باشید که شخص وابسته‌ای که توی معامله ذینفعه، نه تو جلسه هیأت‌مدیره و نه تو مجمع عمومی عادی که میخواد در مورد اون معامله تصمیم‌گیری کنه، حق رأی نخواهد داشت.