استاندارد حسابداری شماره 1 و 34 ایران

منظور از رویه‌های حسابداری، اصول، مبانی، قواعد و روش‌های مشخصیه که در تهیه و ارائه صورت‌های مالی یه شرکت یا کسب و کار، مورد استفاده قرار می‌گیرن. بنابراین تمامی قواعدِ درج شده تو استانداردهای حسابداری و رویه‌هایی مثل روش‌های ارزیابی موجودی کالا نظیر فایفو و میانگین و روش‌های شناسایی درآمد، جزو رویه‌های حسابداری محسوب میشن.
با توجه به اینکه برای حفظ قابلیت مقایسه اطلاعات مالی، لازمه که ثبات رویه در نحوه عمل حسابداری وجود داشته باشه، به راحتی نمیشه رویه حسابداری رو تغییر داد. به همین دلیله، که استانداردای حسابداری تأکید می‌کنن که واحد تجاری فقط زمانی باید رویه حسابداریشو عوض کنه که اون تغییر
یا طبق یه استاندارد حسابداری الزامی باشه
و یا باعث بشه اطلاعات قابل اتکا و مربوط‌تری در مورد آثار مالی تأثیرگذار بر وضعیت، عملکرد یا جریان‌های نقدی واحد تجاری ارائه بشه.
فراموش نکنید که طبق استاندارد، تغییر رویه حسابداری، باید توی صورت تغییرات در حقوق مالکانه افشا بشه. علاوه بر این، طبق استاندارد، تغییر رویه رو باید اصطلاحاً با رویکرد تسری به گذشته در گزارشای مالی ارائه کرد. این یعنی اینکه، بایستی آثار مالیِ تغییر رویه، در ارقام مقایسه‌ای سال‌های قبل صورتای مالی اعمال بشه و در واقع اطلاعات مالی مقایسه‌ای نزدیک‌ترین دوره قبلی، بر طبق رویه جدید، تجدید ارائه بشه و انگار رویه حسابداری جدید، همواره به کار گرفته میشده.
یادتون باشه که اگه تغییر رویه حسابداری، اثرات بااهمیتی روی ارقام صورت‌وضعیت مالی (ترازنامه) به تاریخ ابتدای دوره مالی قبل داشته باشه، واحد تجاری باید سه تا صورت‌وضعیت‌ مالی براساس رویه جدید رو ارائه بده:
اولی به تاریخ پایان دوره جاری، دومی به تاریخ پایان دوره قبلی، و سومی هم به تاریخ ابتدای دوره قبلی.